Het is een poosje geleden - om precies te zijn 15 juli 2012, dus tussen mijn dagtochten naar Meppel en Assen in - dat ik in Heerenveen ben geweest. Ik heb nog geen tijd gehad om daar over te bloggen. Daarom doe ik het nu pas.
Momenteel loopt er een tentoonstelling in het Museum Willem van Haren (zie foto 1 van het museumpand hier onderaan dit blogbericht) over Meccano. Dat had mijn speciale interesse. Toen ik in de jaren 1970 in elke zomervakantie een paar weken bij mijn grootouders in Rotterdam logeerde, speelde ik daar regelmatig met meccano uit de jaren 1950. Dat was ooit van mijn vader geweest. Het eerste meccano-speelgoed is veel ouder en stamt al uit 1901 en werd gemaakt in Groot-Brittannie. Het was natuurlijk bedoeld om jongens al vroeg in de kindertijd op speelse wijze vertrouwd te maken met techniek. Dat was dit jaar dus precies 111 jaar geleden. Vandaar dat het Museum Willem van Haren met deze tentoonstelling daar aandacht besteedde. Op de tentoonstelling stonden allerlei dozen met inhoud tentoongesteld, niet alleen dozen met de bekende metalen strips, wielen, assen, schroefjes en moertjes, maar ook dozen met allerlei spulletjes om chemische proefjes te doen. Maar de meeste aandacht ging toch naar het bekende meccano-speelgoed, en wat je daarvan kon maken. Zo stonden er allerlei constructies van locomotieven en kranen tot vliegtuigen en schepen tentoongesteld. Je staat er versteld van wat je er allemaal mee kon maken. Deze tentoonstelling is beslist een aanrader. Hij duurt nog tot 26 augustus.
Daarnaast was er ook aan de meisjes gedacht: er was een kleinere zaal naast de zaal over meccano, met allemaal poppenhuizen.
Misschien herinneren sommige bloglezers het: ik ben 2 jaar geleden ook al eens in Heerenveen in het Museum Willem van Haren geweest. Dat klopt. Toen was er een tentoonstelling over de Duitse Orde. Daarover blogde ik op 5 maart 2010. Lees het maar na.
Na afloop van mijn museumbezoek, maakte ik een wandeling door Heerenveen. Zo kwam ik ineens terecht op de Europalaan. Daar zag ik aan de overkant van de weg een lange groenstrook, parallel aan de Europalaan, met daartussen opvallende bouwsels (zie foto 2). Het bleek van Louis le Roy te zijn, de bekende tuinarchitect die helaas diezelfde dag op 87-jarige leeftijd was overleden. Hij is vooral bekend van de Ecokathedraal, gesitueerd in het bos bij het dorp Mildam, zuidoostelijk van Heerenveen. Dat is een bosachtig park vol bomen en struiken, die daar tussen en over allerlei ruine-achtige bouwsels groeien. Die bouwsels zijn opgebouwd uit afgedankt puin en bouwmaterialen als bakstenen, trottoirtegels en trottoirbanden. Daarnaast heeft Louis le Roy op ongeveer dezelfde manier ook een tuin ingericht rond het wijkcentrum van Bilgaard in Leeuwarden. En dat heeft hij ook gedaan in een boomrijk park midden in de Groningse wijk Lewenborg.
Daarna wandelde ik terug en nam ik een kop koffie in Cafe Paul Kruger. Dat staat vlak bij Crackstate (zie foto 3). Cafe paul Kruger werd voor het eerst geopend op 13 januari 1901, toen in Zuid-Afrika de Boerenoorlog woedde. De Britten waren in 1899 de Boerenrepubliek Transvaal binnengevallen om die Boerenrepubliek te veroveren en aan hun koloniaal imperium toe te voegen. Daarnaast hadden die Britten nog een hebzuchtige reden: er was goud gevonden in de bodem van Transvaal. De Boeren waren het absoluut niet eens met de komst van de Britse kolonisator en daarom was het op oorlog uitgelopen. Voor de Britse soldaten was dat een onaangenaam conflict geworden, want het liep helemaal niet naar wens. Die Boeren lieten zich helemaal niet makkelijk onderwerpen. Ondertussen stond men in Nederland buitengewoon sympathiek tegenover de Boeren. De stemming in Nederland werd zelfs regelrecht anti-Brits. Men zag in die Zuid-Afrikaanse Boeren Hollandse nazaten van een volksplanting in een ver gebied. Dat klopte maar half. Weliswaar was de Kaapkolonie in 1652 gesticht door de Hollander Jan van Riebeeck, maar dan voornamelijk als verversingsstation voor de passerende VOC-schepen. Maar na 1685 werd de bevolking van de Kaapkolonie flink aangevuld door Hugenoten. Die waren in 1685 uit Frankrijk weggevlucht na de intrekking van het Edict van Nantes door de Zonnekoning Lodewijk XIV. Vandaar dat veel Boeren in Zuid-Afrika tot op de dag van vandaag Frans-klinkende namen hebben. Wat te denken van Eugene Terreblanche, de nogal beruchte extremistische leider van de Afrikaner Weerstandsbeweging? Zijn voorouders waren inderdaad Hugenoten uit Frankrijk. Hoezo brave Hollandse Boeren belaagd door aggresieve Britse Roodnekken (de Hollandse spotnaam voor de Britse militairen) rond 1900? Desondanks liet men zich in Nederland toch leiden door de mythe dat daar in Zuid-Afrika afstammelingen van Hollanders belaagd werden door de Britse kolonisator. Vandaar dat de anti-Britse stemming in Nederland leidde tot een golf van enthousiasme voor de zaak van de Boeren. En vandaar dat er in heel Nederland in veel steden vele straten en pleinen werden vernoemd naar Zuid-Afrikaanse Boerenleiders en gebieden. En ook vandaar dat dit cafe de naam van de president van Transvaal draagt. Overigens was Paul Kruger zelf van Pruissische afkomst. Hij stamde dus evenmin van Hollanders af. Binnen in het cafe was een groot schilderij van een tafereel uit de Boerenoorlog te zien. Daarop zie je een Brits legeronderdeel een rivier oversteken. Waarschijnlijk waren er meer schilderijen geweest, maar die zijn blijkbaar verloren gegaan. Helaas. Overigens werd men in Nederland rond 1900 tegelijk pro-Duits, alleen al om maar anti-Brits te kunnen zijn. Vanaf 10 mei 1940 was het daarmee definitief afgelopen, want toen viel Nazi-Duitsland ons land zeer verraderlijk onverhoeds aan.
Na afloop wandelde ik terug naar het NS-station. Omdat ik alle tijd had voor de trein kwam, besloot ik die oude seinpaal die westelijk van het station bij de fietsenstalling staat, eens nader te bekijken en te fotograferen. Daar maakte ik de vierde foto die hier onderaan staat. Daarna nam ik alsnog de trein terug naar Leeuwarden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten