Verkiezingen en onaangename associaties

Hallo bloglezers,

De verkiezingen komen er aan. Op 12 september 2012 moeten we weer naar de stembus. Eh nee. We mogen, want de in 1917 ingevoerde stemplicht is in 1970 afgeschaft; sindsdien heeft de Nederlandse burger stemrecht. Het zou anders wel goed zijn als die stemplicht weer terug kwam. Dan was de volksvertegenwoordiging in de Tweede Kamer een veel nauwkeuriger afspiegeling van het Nederlandse Volk dan nu.

Momenteel gaat de verkiezingsrace vooral tussen Rutte en Roemer. In Rutte (de VVD-kloon van Hendrikus Colijn) heb ik geen enkel vertrouwen; daar blogde ik al over op  9 augustus 2012. Daarin verwees ik ook naar de Britse econoom John Maynard Keynes. Over hem stond in het Historisch Nieuwsblad van maart 2012 een heel artikel waarin kort zijn leven werd beschreven plus zijn kijk op hoe economische crissisen hoorden en (ook nu nog) horen te worden opgelost. Dat was ik bij het blogbericht van 9 augustus 2012 vergeten te vermelden.

Van Geert Wilders horen we nu nog niet zo veel. Misschien komt dat nog. Maar als ik hem zie, krijg ik telkens onplezierige associaties met Rost van Tonningen, de beruchte tweede man van de NSB.

Geert Wilders heeft zijn donkere haar geblondeerd. Wil hij op die manier voor Arier met blond haar en blauwe ogen doorgaan? De grootmoeder van Geert Wilders' moederskant is geboren in Nederlandsch Indie. Er is het een en ander aan de hand met die familie. Maar daar vertelt Geert Wilders natuurlijk niks over. Gelukkig zijn er journalisten zoals een zekere Lizzie van Leeuwen die dat alsnog uitzoeken. Zij heeft dat uitgezocht en erover gepubliceerd in het Weekblad De Groene Amsterdammer van begin september 2009.

Meinoud Marinus Rost van Tonningen (1894-1945) is ook geboren in Nederlands Indie. Zijn vader Marinus Bernardus Rost van Tonningen (1852-1927) was generaal in het KNIL, en dus een belangrijke officier onder gouverneur-generaal Van Heutz. Na de dood van Van Heutz heeft generaal Rost van Tonningen nog geld ingezameld voor het Van Heutz-monument dat in 1935 in Amsterdam werd onthuld en dat in 1967 werd opgeblazen door actievoerders. Tegenwoordig heet het heel neutraal het Monument Indie-Nederland.
Toen Anton Mussert halverwege de jaren 30 op verkiezingsbezoek in Nederlandsch-Indie was, werd hij daar overweldigd door de enorme belangstelling voor hem en zijn ideologie. Dat was opvallend groter dan in Nederland. Gouverneur-generaal De Jonge ontving hem zelfs heel officieel twee keren op diens paleis in Batavia. Zoiets was Mussert in Nederland nog nooit overkomen. Het zou hem in later jaren ook in Nederland nooit overkomen. Overigens waren de Nederlanders in hun thuisland opvallend minder racistisch dan de Nederlanders in de kolonie in de oost. Heel opmerkelijk. Het zou tijdens de bezetting leiden tot een richtingenstrijd binnen de NSB: Mussert voor de Italiaanse Fascistische variant, tegenover Rost van Tonningen voor de racistische en antisemitische NAZI-variant. Zoveel eenheid was er dus niet binnen de NSB.
Tijdens de bezetting van Nederland door de Duitsers, wilde Rost van Tonningen lid worden van de SS. Maar ja, daarvoor moest hij wel een raszuivere Arische edelgermaanse afstamming kunnen aantonen. En hij kon op dat moment niet eventjes heen en weer naar Nederlandsch-Indie voor stamboomonderzoek in de archieven aldaar. Geen wonder dat er al snel allerlei roddels en verhalen rondgingen over Javaans bloed in zijn familie. Het kon nog erger: Zijn vader, generaal Rost van Tonningen was geboren op Curacao. Zou er sprake kunnen zijn van negerbloed in de familie? Dan kon Rost van Tonningen zijn lidmaatschap van de SS wel definitief vergeten.

Een ander zijpad: Tijdens de bezetting was Rost van Tonningen directeur van De Nederlandsche Bank. In die hoedanigheid heeft hij nooit geijverd voor afschaffing van de gulden en vervanging door de Duitse Reichsmark. Wat hebben de huidige politici in de jaren voorafgaand aan de introductie van de Euro in 2002 ook al weer beslist en gedaan? Ik vind dit - het verkwanselen van de sterke gulden - een vorm van landverraad.

Over Rost van Tonningen is precies 100 jaar na zijn geboorte door David Barnouw (medewerker van het RIOD, ehh, tegenwoordig NIOD geheten) een biografie geschreven. Alle gegevens over Rost van Tonningen die ik hierboven heb vermeld, heb ik uit dit boek gehaald. Dit zijn de titelgegevens:

Barnouw, David :  Rost van Tonningen : fout tot het bittere eind / David Barnouw . - Zutphen : Walburg Pers , 1994 . - 152 p. : foto's ; 23 cm. - Met lit.opg en reg. - SISO 358.82 . - ISBN 90-6011-875-8

Ik hoop dat ik jullie - mijn bloglezers - hiermee flink aan het denken heb gezet.