Iedere keer als ik van mijn huis in Leeuwarden-Zuid op weg ga naar het NS-station voor een dagtocht het land in, fiets ik door de Pieter Lastmanstraat en passeer ik onderweg het Julianapark. Ik heb al eerder over dit park geblogd, namelijk op 16 februari 2012 met daarbij geplaatst een fraaie winterse foto met veel ijs en sneeuw. En later opnieuw op 13 mei 2012 met daarbij toegevoegd een fraaie zomerse foto met alle bomen en struiken in het groen. Toen stond daar in die vijver nog een vrij simpele fontein. Een maand geleden - op 11 september 2012 - is die vervangen door een groot roodkleurig kunstwerk in de vorm van een 4 meter hoge paraplu, ontworpen door de kunstenaars Xandra de Vries en Walter Baas. Die twee genoemde foto's met winter- en zomer-tafereel waren twee mooie tijdsprong-foto's. Of op zijn Engels: time-lapse-foto's.
Ik kan het niet laten, hier volgt even een kort geschiedenislesje: De eerste plannen voor het Julianapark werden al in de jaren 1920 door de gemeenteraad van Huizum gemaakt. Het dorp Huizum was toen nog geen deel van de stad Leeuwarden. Het park werd in de jaren 1930 aangelegd als werklozenproject voor de werklozen in Huizum. Er was toen ook een economische crisis gaande, net als nu in 2012. Het Julianapark park kwam klaar in 1942. Dat was tijdens de bezetting in de Tweede Wereldoorlog. Voor de Duitse bezetter was de naam van dat park een probleem; alle namen die gelieerd waren aan de koninklijke familie van Oranje-Nassau waren verboden verklaard. Daarom mocht het toen geen Julianapark heten. Ondertussen waren er al twee steenplaten gemaakt met daarop de naam van het park. Maar die mochten vanwege die naam niet geplaatst worden en verdwenen dus in de opslag. In 1944 werd Huizum onder druk van de Duitse bezetter aan de gemeente Leeuwarden toegevoegd. Daarmee kreeg Leeuwarden het ook in Huizum voor het zeggen. Dat speelt nog steeds een rol in de frictie tussen het vroegere dorp Huizum en de groeiende stad Leeuwarden. Met het eind van de Tweede Wereldoorlog in mei 1945, kreeg het park alsnog de naam Julianapark. Maar de twee steenplaten waren door alle ambtelijke geharrewar ondertussen zoekgeraakt. Ik herinner me dat pas ergens tussen de jaren 1978 en 1983 die twee steenplaten alsnog werden teruggevonden, ver weggestopt in een of ander ambtelijk depot. Ze werden na het terugvinden alsnog geplaatst in de in 1942 gemetselde zuiltjes bij de oostelijke ingang van het Julianapark. In welk jaar dat precies gebeurd was, weet ik helaas niet meer. Mocht iemand dat weten, dan kan hij dat in een reactie aan dit blogbericht toevoegen.
Op de hier onder staande foto is de oostelijke ingang van het Julianapark in de Pieter Lastmanstraat te zien. Ter weerszijden zijn de gemetselde zuiltjes te zien met daarin de zwarte stenen platen die vanaf 1942 in de ambtelijke opslag zijn verdwenen en rond 1978-1983 weer werden teruggevonden en alsnog geplaatst. In de verte is de vijver met het nieuwe rode kunstwerk - waar ik het hierboven al over had - te zien. Wilt u de foto wat beter bekijken, klik er dan op om de vergroting te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten