Hallo bloglezers,
Het zal jullie dit jaar wel heel erg zijn opgevallen: er is in de maand juni heel veel regen gevallen. Dat is ook te zien op de hiernaast geplaatste foto die ik anderhalve week geleden nog heb gemaakt. Maar mocht er nu een klimaatactivist opstaan en roepen dat dit dus extreem weer is en dat dit een teken is van een veranderend klimaat, dan moet ik die persoon zeer ernstig teleurstellen. Daar klopt namelijk niets van. Helemaal totaal niets van. Het viel me in 1985 al op dat het in de maanden april en mei prachtig zomers en warm weer werd. Toen woonde ik juist op mezelf in een eigen huurwoning in de wijk het Nijlan in Leeuwarden. Ik kon toen in april en mei - als ik van mijn werk thuis kwam - fijn buiten zitten op mijn terrasje en genieten van de zon. Alleen in juni begon het veel te regenen. In de maanden juli en augustus werd het weer zomers warm. Het jaar daarop viel het me weer op dat het in de maanden april en mei prachtig zonnig en warm was, maar dat het in juni weer begon met regenen en het dus weer fris, zeg maar koud werd. Zo koud, dat je zin krijgt om de kachel weer aan te doen. Ieder jaar zag ik dat weer gebeuren. En dit jaar ging het weer net zo. In april en mei was het schitterend zomers weer en in juni viel er weer heel veel regen.
Dit is niets nieuws. In het verleden zijn daar ook al notities over gemaakt. Denk maar aan de bekende documentaire oorlogsfilm "The Longest Day" naar het boek van Cornelius Ryan (jazeker, ik noemde dat boek ook al in mijn blog over het V-teken) over 6 juni 1944, oftewel D-day. Daarin komen aan het begin fragmenten voor van Geallieerde soldaten die vol ongeduld zitten te wachten tot ze aan boord van de schepen en de landingsboten kunnen voor de invasie. Ondertussen regende het buiten. De Britse meteorologen hielden het weer natuurlijk goed in de gaten. De Duitse meteorologen ook. Want zolang het slecht weer bleef, zouden de Geallieerden de oversteek over het Kanaal niet wagen. De Britse meteorologen zagen ineens een gat verschijnen met rustig en droog weer. Dat gaven ze gelijk door aan de generale staf van Eisenhower en die besliste: nu gaat de invasie beginnen. De Duitse meteorologen misten dat gat finaal. Dat was de reden waarom de Duitse soldaten in de Atlantik Wall volledig verrast werden door de verschijning van de Geallieerde invasievloot.
En het was niet alleen rond 6 juni 1944 slecht en regenachtig weer. Dat was het ook op de dagen voorafgaand aan de 18-e juni 1815. Op die dag zelf was het droog weer en leverde Napoleon slag tegen de Engelsen, de Nederlanders en de Pruissen bij een klein plaatsje zuidelijk van Brussel, dat wij sindsdien heel goed kennen: Waterloo. Alleen begon de slag pas rond het middaguur en niet vroeg in de ochtend. Waarom? Het had gedurende de nacht die aan die dag voorafgegaan was, aanhoudend geregend. Daardoor was de grond doorweekt geworden en waren de kanonnen op de dag zelf heel moeilijk te verplaatsen en in stelling te brengen. En ook voor de cavalerie gaf dat problemen. Paarden lopen sneller op droge stevige grond dan op natte doorweekte grond. Dat waren enkele van de redenen waarom Napoleon deze beroemde veldslag verloor. Eigenlijk tegenstrijdig: meestal worden generaals beroemd door de veldslagen die ze winnen, niet door de veldslagen die ze verliezen.
In ieder geval is er met het klimaat niks mis. Al eeuwen lang niet. Laat dat duidelijk zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten