maandag 27 april 2015

Volgende verdiepding: werken in de wolken

Tsjaa, beste blogvolgers,



Dat is tegenwoordig een door de overheid zeer gestimuleerde rage: werken in de cloud. Het betekent dat je eigenlijk ook thuis je werk kunt doen. Ik heb er zelf bedenkingen bij. Daarom mijn keus voor deze foto met veel tamelijk duistere wolken. Ik heb hem 6 jaar geleden gemaakt ergens noordoostelijk van Leeuwarden, tussen de weilanden.
Technisch zal het allemaal prachtig kunnen en zal het voor veel gemak zorgen. Maar ik blijf mijn bedenkingen houden. Het gaat er bij het werken in de cloud om dat allerlei administratief werk dat tot nu toe altijd op een werkplek achter een pc werd gedaan, thuis gebeurt. Daarvoor moet je wel een internetverbinding naar de hoofdcomputer op je werk hebben, zodat je vervolgens vanuit je huis bij je werkbestanden kunt komen en zodoende vanuit je werkkamer thuis in de veelgenoemde cloud kunt werken. In andere gevallen: waar je bestanden precies staan, is niet bekend, schijnt zelfs niet eens belangrijk te zijn. Maar het feit dat je dus thuis aan het werk kunt, is de belangrijkste mogelijkheid. De voordelen zijn voor administratief personeel duidelijk: ze hoeven niet meer van hun huis naar hun werk, hebben daardoor geen last van files, en ze hebben ook geen brandstofkosten en zijn dus ook geen tijd aan transport kwijt. Maar ik zie juist een nadeel: de contacten met collega's raken verwaterd of verbroken. Overleg met collega's wordt steeds meer een afstandelijk gebeuren. Ook al is het tegenwoordig mogelijk om een teleconferentie of televergadering te organiseren. Toch zul je die echt nabije contacten na verloop missen. Vooral de informele.
Daarnaast is er nog een reden waarom het voor mij totaal niet praktisch is: mijn werkzaamheden zijn nog steeds zeer materieel. Dat wil zeggen: ik werk nog altijd heel concreet met de boeken, die ik moet uitlenen en na verloop van tijd weer innemen en opruimen. En die concrete boeken staan nog altijd in een even concreet magazijn. En voor de chauffeurs die op de expeditiebussen werken, geldt het zelfde. Zij brengen de boeken van bibliotheek naar bibliotheek. Die boeken hebben nog altijd geen pootjes gekregen zodat ze nog steeds niet zelf op eigen kracht naar de bibliotheek kunnen lopen. Ze moeten nog steeds per expeditiebus van bibliotheek naar bibliotheek worden vervoerd.

Een andere kwestie die tijdens de cursus-ochtend annex discussie enigszins aan de orde kwam, is het gespioneer door verschillende spionagediensten, zoals onder andere de NSA in de Verenigde Staten van Amerika. In hun ogen ben je blijkbaar bij voorbaat al verdacht. Er hoeft nog helemaal geen verdenking te zijn. Maar je wordt al in de gaten gehouden, ook als je niks te verbergen hebt. En als ze zoeken, vinden ze ongetwijfeld altijd wel iets wat ze vervolgens uit hun verband rukken, verkeerd interpreteren en als reden hanteren om je toch te arresteren. En leg dan maar eens uit dat de kwestie heel anders is, dan zij denken. Er is dan al een tunnelvisie ontstaan, die zich niet meer laat corrigeren.


Een ander punt van kritiek is deze: wat als er een storing is opgetreden waardoor je niet meer bij je bestanden in de cloud kunt? Dan is het toch handiger als je je bestanden op je eigen harde schijf  of USB-stick hebt staan.

Ik herinner me een boek uit 1996, waarin een soort intranet annex cloud werd beschreven. Titel van dat boek luidde in het Engels: Mount Dragon; in het Nederlands luidde die: Virus. De auteurs waren Douglas Preston en Lincoln Child. Het verhaal speelde zich af in een laboratorium dat ver van de bewoonde wereld was gebouwd, ergens voorbij een woestijn, en waar in het diepste geheim een vaccin tegen een griepvirus werd ontwikkeld. In dat hele complex mochten de medewerkers en laboranten geen pen en papier meer gebruiken voor notities, alleen nog een soort ipad. Daarin moesten ze alle lab-resultaten in invoeren, en notities maken, evenals eventuele gedachtenspinsels. Dat maakte het makkelijk voor de baas van het lab om iedereen in de gaten te houden. Die auteurs hadden het al vroeg bedacht. Maar omdat het boek uit 1996 is, is het nu in 2015 helaas in geen enkele openbare bibliotheek meer aanwezig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten