Ik zag een hinde lopen in Hindeloopen

Hallo bloglezers,

Afgelopen zondag 16 oktober 2011 ben ik 's middags naar Hindeloopen gegaan. Het was die dag zulk prachtig weer, dat het wel de laatste mooie dag van de herfst leek.

Het spoorwegstation ligt - zoals bekend - een heel eind buiten het stadje, en dus is het een heel eind lopen vanaf het station naar Hindeloopen. Bij mooi weer is dat helemaal niet erg. In de verte zie je de toren van de kerk van Hindeloopen boven de dijk uitsteken, en - bij het naderen van het stadje - zie je ook het klokketorentje boven op de Leugenbank bij de sluis. In Hindeloopen zelf aangekomen, bezocht ik het Hidde Nijland Museum. Dat pand is op de foto hiernaast te zien als het gebouw met het dubbele dak, midden op de foto, voor de kerk. In dat museum staat een grote collectie spullen uitgestald, beschilderd in Hindelooper stijl. Je kunt het voorwerp zo gek niet bedenken, of het is wel in die Hindelooper stijl beschilderd met bloemen, planten, vogeltjes en (heel vaak) Bijbelse taferelen. Verder waren er enkele Hindelooper stijlkamers, en er was een zaaltje over de Ruslandhandel van de Hindelooper zeelui. In de 17-e en 18-e eeuw voeren veel handelslui met hun Hindelooper fluitschepen gedurende de zomermaanden naar het Oostzeegebied, om daar handel te drijven. Zo haalden ze graan uit Dantzig (nu: Gdansk), Riganappen (die in werkelijkheid van het Russische platteland afkomstig waren) uit Riga, en pelzen en andere artikelen uit Sint Petersburg. In de herfst keerden ze terug naar Holland, om niet vast te komen zitten in het ijs van de Oostzee. Curieus was dat die Hindelooper fluitschepen hun domicilie in Amsterdam hadden en niet in Hindeloopen zelf. Dat kwam omdat Hindeloopen zelf geen haven had. Ook curieus was de vorm van de romp van het fluitschip. Die had een zeer brede bolle romp en een zeer smal dek. Dat zou te maken hebben gehad met de Sonttol bij Helsingor in Denemarken. Elk handelsschip dat daar passeerde, moest tol betalen en die tol werd onder andere berekend aan de hand van de breedte van het dek. Toen die Friese schippers met hun fluitschepen langsvoeren, zullen de Deense ambtenaren zich wel op hun hoofd hebben gekrabd en zich hebben afgevraagd hoe ze die Friezen toch de door hen gewenste tol konden laten betalen, ondanks dat zeer smalle dek. Een ander positief effect van het Hindelooper domicilie in Amsterdam was, dat ze daar makkelijk allerlei spullen konden kopen die door de retourvloot van de VOC uit Indie waren meegenomen. Zo konden de Hindelooper vrouwen hele rollen fraaie kleurrijke sitsen stof kopen, waar ze kleren van maakten. Zo werd de Bengaalse en Indische sits onderdeel van de zeer aparte en afwijkende Hindelooper klederdracht. Al met al een interessant museum.

Daarna wandelde ik door naar het andere museum in Hindeloopen: het Eerste Schaatsmuseum. Dat was gevestigd in een pand naast een winkel met allerlei moderne (!) spullen, ook allemaal beschilderd in Hindelooper stijl. Ook dat museum was heel interessant. Zo werd ik ineens verrast door een vitrine met IJsselmonder schaatsen. Die werden veel gebruikt op de Zuid-Hollandse eilanden en gemaakt in het dorp IJsselmonde. Tegenwoordig is dat dorp geannexeerd door de grote stad Rotterdam en ligt de Brienenoordbrug er vlak naast. Ik heb later mijn vader er over verteld, maar hij moest toegeven dat hij hier nog nooit eerder van had gehoord. In een volgende zaal waren vitrines over bekende schaatsers en elfstedenrijders (zoals onder andere Reinier Paping en Evert van Benthem)te bekijken. Na afloop ging ik naar het ernaast gelegen pannekoekenrestaurant en at daar een heerlijke pannekoek met stroop.

Tot slot wandelde ik nog eens rond in het historische stadje met zijn vele fraaie oude panden, en de huidige jachthaven, en keerde uiteindelijk terug naar het station voor de rit naar huis.

En de hinde uit de titel van dit stukje? Die zag ik inderdaad lopen. Kijk maar naar het stadswapen van Hindeloopen, daarop zie je de hinde lopen.