dinsdag 16 november 2010
nieuwe ronde ?
woensdag 23 juni 2010
beste volgers
donderdag 29 april 2010
Leestip over autisme
Een vreemde wereld : over autisme, het syndroom van Asperger en PDD-NOS : voor ouders, hulpverleners en de mensen zelf / Martine F. Delfos . - 4-e herz. en uitgebr. dr. - Amsterdam : SWP , 2003 . - 493 p. : ill. ; 24 cm.
1-e dr.: 2001. - Met lit.opg., reg.
ISBN 90-6665-533-X
SISO 462.4
Dit is een zeer interessant en gedegen en wetenschappelijk verantwoord boek over de handicap autisme, het Asperger-syndroom, PDD-NOS en andere grensgevallen die in het verlengde ervan liggen. Een aanrader voor degeen die echt eens wat meer wil weten over deze handicap dan de gebruikelijke dooddoeners. Naast de vele normale volwassenen, zijn er ook heel wat hoog-functionerende autisten en mensen met het Asperger-syndroom, die dit boek hebben gelezen en als zeer positief waarderen. Kortom: een aanrader.
vrijdag 16 april 2010
Passagiersschip als een drijvende stad
We zijn in de Eemshaven geweest, we hebben het schip gezien, en ik heb er een foto van gemaakt, die ik hier heb bijgevoegd. Overigens, ik vind het geen mooi schip; allemaal rechte lijnen, een groot blok. Kortom: een grote drijvende stad.
En dat doet mij denken aan een roman van Jules Verne uit 1871, getiteld: een drijvende stad( Une ville flottante). In 1982 is het door Loeb te Amsterdam opnieuw uitgegeven. Het verhaal is een beetje een veredelde bouquetreeks-roman, maar wel eentje met een opvallend decor: het reusachtige passagiersschip uit de 19-e eeuw, de Great Eastern. Dat stoomschip had de voor die tijd enorme lengte van 211 meter en kon wel 1200 passagiers vervoeren. Vanwege die enorme omvang, kon je het associeren met een enorme drijvende stad. Nadien werden er door de verschillende industriele naties van de 19-e eeuw (Groot-Brittannie, Frankrijk, het Duitse Rijk) meer reusachtige passagiersschepen gebouwd. De meest bekende was de Titanic, die in 1912 op een ijsberg liep en zonk, waarbij circa 1500 passagiers omkwamen. De Titanic was 269 meter lang en kon wel 2223 passagiers vervoeren. Het grootste passagiersschip dat ooit in Nederland was gebouwd, was de Nieuw Amsterdam van de HAL, met een lengte van 232 meter en een vervoerscapaciteit van 1220 passagiers.
internettip voor klimaatsceptici
Dit is een zeer interessante en zeer wetenschappelijk verantwoorde site over hoe het nu echt zit met het broeikaseffect. Op gedegen wijze worden de dogma's over de opwarming van de Aarde, de hoeveelheid CO-2 in de Aardse dampkring, de stijging van de zeespiegel, etc., ge-analyseerd en bekritiseerd. Vervolgens wordt op even gedegen en wetenschappelijk verantwoorde wijze uitgelegd wat er dan wel aan de hand is: de invloed van de Zon, de Cyclussen van Milankovic, en het weer en klimaat in prehistorische tijden (voor zover dat te reconstrueren is). Kortom, een aanrader.
donderdag 8 april 2010
Tip voor Stavoren: standbeeld van Sint Odulphus
zaterdag 20 maart 2010
Over You Tube
Ik heb al eens eerder op youtube rondgekeken. Meestal weet ik niet goed wat ik daarmee aan moet. Maar soms vind ik weleens iets interessants. Maar ook: soms krijg ik weleens een emailbericht van iemand (kennis, vriend of familie) met een doorkliklink naar een specifiek filmpje op youtube. Dat is dan weer wel leuk om te bekijken.
Een tijd geleden heb ik een filmpje gevonden. Daarop zie je een Fokker G1 vliegtuig. Dat was een jachtvliegtuig dat de Nederlandse luchtmacht in mei 1940 in dienst had. Eigenlijk had Nederland er te weinig van. Anders hadden we het de Duitsers nog veel moeilijker kunnen maken. Curieus is dat een neef van mijn opa op zo'n Fokker G1 heeft gevlogen in mei 1940. Dat maakt dit filmpje voor mij extra interessant.
Ik heb hem bij mijn favorieten geplaatst. Maar hoe ik zo'n filmpje in mijn blog geplaatst moet krijgen, weet ik niet. Weet iemand anders het misschien wel?
Bij voorbaat dank voor het antwoord.
maandag 8 maart 2010
een geheel ander ding
De afgelopen tijd hebben we ons bezig gehouden met 23 dingen. Onderwijl deed ik - zoals jullie hebben kunnen lezen - meer met mijn weblog.
Naast de 23 dingen, is er nog een leuke internet-gadget. Daar heeft een collega mij eens op getipt, en voor mij gedemonstreerd hoe ik dat moest benutten. Dat betreft Google Maps.
Met de zoekmachine Google Maps, kun je een plaats opzoeken op kaarten en lucht- of ruimtefoto's. Je typt de plaatsnaam in in de Google zoekmachine. Dan krijg je natuurlijk een lijst treffers. Maar daar moet je niet op klikken; je moet boven binnen in het venster wezen, boven de lijst treffers en boven de kop van de lijst. Helemaal bovenaan staan in blauwe letters een rijtje opties, zoals afbeeldingen, en maps. Klik op maps, en je krijgt een kaart van het gebied met een pijltje waar de plaats precies ligt. Vervolgens kun je inzoomen en uitzoomen. Onderwijl kun je ook wisselen tussen de lay-out als kaart of als luchtfoto. Fascinerend interessant en heel leuk. Op die manier heb ik al eens aan mijn moeder laten zien waar haar broer / mijn oom in Australie woont. Vond mijn moeder wel leuk en grappig.
Maar inderdaad, dit is gewoon een leuke zoekmogelijkheid, het is geen sociale software, zoals twitter, en dergelijke. Maar ik vond het wel leuk om jullie hier ook even op te wijzen.
vrijdag 5 maart 2010
Tentoonstelling over de Duitse Orde in Heerenveens Museum
Hallo zeer ge-interesseerde bloglezers,
Hier volgt een tentoonstellingstip, een internettip en een leestip.
Een maand geleden kreeg ik op mijn werk een plastic tas vol kleine posters. Ze waren afkomstig van het Museum Willem van Haren te Heerenveen. Ik heb ze volgens de opdracht netjes naar alle bibliotheken verspreid. Die poster bracht mij vervolgens op een idee. Op de poster stond namelijk de nieuwste tentoonstelling aangekondigd over het klooster bij Oudeschoot (zuidelijk van het huidige Heerenveen) van de Duitse Orde. Het leek mij wel interessant om die tentoonstelling te gaan bekijken.
Twee weken later ben ik naar Heerenveen gereisd en heb ik het Museum Willem van Haren bezocht en de tentoonstelling over de Duitse Orde bekeken.De Duitse Orde is in 1189 opgericht als een orde van Duitse Kruisridders, gedurende het beleg van Akko. Dat vond plaats ten tijde van de Derde Kruistocht, bekend door Richard Leeuwenhart en Saladin. Aanvankelijk verzorgden ze gewonde kruisridders, later ook zieken. Rond 1220 bouwde de Duitse Orde diverse kloosters in het Middeleeuwse Duitse Rijk, vooral in de Baltische kustgebieden. De Duitse Orde had haar hoofdkwartier in een groot kasteel in Marienburg (in het Pools: Malbork). Van daaruit rukten de ridders van de Duitse Orde op en versloegen en bekeerden overal de Baltische en Slavische heidenen. Ze werden "bekeerd met het zwaard", zo heette het. Correcter: ze werden uitgeroeid. Op die manier is bijvoorbeeld het Baltische volk van de Pruzzen (die we ook kennen als de Pruisen) verdwenen.
In 1242 werd een groot leger van de Ridders van de Duitse Orde op het dichtgevroren meer van Peipus verslagen door Aleksandr Nevski, prins van Nowgorod. Deze veldslag is in 1939 verfilmd door Sergey Eisenstein. Het verhaal over die film alleen al, is een verhaal apart; dat vertel ik een andere keer wel. Voor de Duitse Orde was dit een harde klap. Maar in 1410 kregen ze een nog hardere klap: De slag bij Tannenberg. Toen werden de ridders van de Duitse Orde verslagen door de Polen. Daarna moesten ze echt inbinden. Die verloren veldslag stak Duitsland heel erg. Zo erg, dat toen in 1914, aan het begin van de Eerste Wereldoorlog, het Duitse leger in Ost-Pruissen twee Russische legers rond de Mazoerische meren wist te verslaan, vervolgens van hogerhand in Berlijn werd verordonneerd, om deze slag te benoemen als de Slag bij Tannenberg.
Terug naar de tentoonstelling. Dat ging vooral over de kloosters van de Duitse Orde in Friesland. Er zijn er 3 geweest: een in Oudeschoot, een in Nes (bij Akkrum), en een in Steenkerk. Ze vielen onder het bestuur van de Balije van Utrecht. Een aantal jaren geleden werd de snelweg van Heerenveen naar Steenwijk verbreed en verbeterd. Zuidelijk van Heerenveen stuitten arbeiders op restanten en fundamenten van het klooster in de grond aan. Vervolgens werden er door archeologen opgravingen verricht en werden er vele vondsten gedaan. Die stonden op deze tentoonstelling uitgestald. Natuurlijk werden er kloostermoppen gevonden, de grote Middeleeuwse bakstenen waarmee de toenmalige kerken, kapellen, kloosters en abdijen in Friesland werden gebouwd. Verder werden er scherven van aardewerk gevonden, waaronder baardman-kannetjes. Die kom je echt overal in Europa tegen. Verder hingen er een paar platen met portretten van ridders van de Duitse Orde. Die bekeek ik eens heel nauwkeurig; ik was benieuwd of ik daarop ook een bekende naam tegenkwam. En ja hoor. Zo was daar een zekere Dirk van Holland afgebeeld, knielend naast een tafel, waar een kleed overheen lag en waarop zijn wapen was afgebeeld. Dat wapen was verdeeld in 2 helften. De ene helft was een wit veld met daarin het zwarte Duitse Kruis, zeg maar het logo van de Duitse Orde. De andere helft was een geel veld met daarin een rode leeuw. Dat was inderdaad het wapen van de graafschap Holland. Maar er was een extra detail: langs de rand liep een blauw-wit geblokte strook. Waar dat op sloeg, weet ik niet. Maar het intrigeert me wel. Dan was er voor mij nog een vraag: welke Dirk was dit? Want er zijn wel 7 Dirken van Holland geweest. Waarschijnlijk was het Dirk VII van Holland. Want hij heeft ook meegedaan aan de Derde Kruistocht in 1189.
Overigens, wat dat harnas (zoals te zien op de poster) op de tentoonstelling deed, heb ik niet begrepen.
Meer informatie is ook te vinden in de wikipedia. http://nl.wikipedia.org/wiki/Duitse_Orde .
De tentoonstelling loopt nog tot 11 april 2010.
Mocht je nog meer willen weten, dan kun je nog het boek van de heer J.A. Mol lezen, getiteld: De Friese huizen van de Duitse Orde, Nes, Steenkerk, en Schoten, en hun plaats in het Middeleeuwse Friese kloosterlandschap.
Curieus was dat de tentoonstelling was ge-opend door de heer J.A. Mol zelf.
Kortom, dit was een zeer interessante tentoonstelling die ik warm kan aanbevelen.
woensdag 3 maart 2010
Ding 15
Tegenwoordig kun je voor popmuziek op internet terecht. Of je kunt iets doen met podcasts (wat dat voor dingen mogen wezen). Kortom: mijn belangstelling is verschoven en mijn interesses ligen elders. En podcasts liggen dus absoluut niet in mijn interessesfeer. Dat is iets voor de jeugd van tegenwoordig. Ik zit mij ondertussen soms wel speels af te vragen hoe het er over 40 of 60 jaar er aan toe zal gaan in de wereld, bijvoorbeeld op het gebied van popmuziek. En vooral: wat zal de jeugd van nu, die dan oud en afgedankt thuis achter de geraniums zit, zeggen van de jeugd in die toekomstige jaren? En met welke technieken zal die toekomstige jeugd naar de muziek van hun smaak luisteren? Neen, ik denk dat je eerder tot de ontdekking zult komen dat de bejaarden van de toekomst min of meer dezelfde reacties zullen vertonen als vele bejaarden van nu. En eigenlijk vind ik zulke sociologische ontwikkelingen interessanter dan de nieuwste technische snufjes.
Kortom: laat de jeugd van nu zich fijn amuseren met de nieuwste technische snufjes van dit moment. Over zo'n 30 a 40 jaar (zeg maar de volgende generatie), zal het patroon zich herhalen.
donderdag 18 februari 2010
Rotterdams bouwwerk van een Friese architect
zondag 14 februari 2010
Leestip voor klimaatsceptici
nogmaals over web 2.0
De laatste weken heb ik vrij weinig zitten bloggen. Maar daar komt nu langzaam een keer is. Vorige week mailde Janneke een overzicht rond hoe ver wij allen waren met onze 23dingen. Daarop zag ik dat ik nog niks had gedaan of gezegd over web 2.0. Dat klopt niet helemaal. Ik heb eerder al op mijn blog een artikeltje geplaatst, getiteld "Alternatief voor eigen website". Daarin heb ik ook iets gezegd over web 2.0. Later reageerde Janneke daarop met de bevestiging dat het inderdaad een vage kreet was voor de nieuwste software, waarmee je in het sociale vlak nog beter en handiger zal kunnen communiceren.
Ik denk: het zal wel. Tot nu toe beperk ik mij tot e-mail en deze blogsite. Dat vind ik al lang voldoende. Laat anderen zich maar enthousiast uitleven met de nieuwste web 2.0-software.
Ik ben nooit de meest sociale figuur geweest. Laat maar. Het komt wel goed.
woensdag 10 februari 2010
gespiegelde foto
alles op en via internet
Een van de 23 dingen betrof een nieuwigheidje: dat je allerlei programma's, en je internet-favorieten ergens op internet plaatst, zodat je vervolgens overal in Nederland of elders in Europa kunt inloggen waar je maar wilt, en direct al je eigen favoriete programma's beschikbaar hebt en je eigen internet-favorieten. Het klinkt prachtig. Maar er bekruipt me toch een beetje ongemakkelijk gevoel, alsof je hobbyplek dus overal kan zijn en niet meer thuis hoeft te zijn. Net als met werkplekken. Er is jaren geleden ergens in het land een kantoor ingericht waar de werknemers elke dag met hun koffertje vol spulletjes een ander kantoor met buro, stoel en pc konden uitzoeken. Het werd aangeprezen als het ideale kantoor. Maar ik vond het er allemaal maar kaal uitzien. De kantoorruimtes, de wanden, etc. Moeten we dit nu ook in onze prive- en hobby-sfeer toelaten? Liever niet.
Ik heb toch liever mijn favoriete programma's en internet-URL-favorieten en tekstbestanden op mijn USB-geheugenstick bij me. Het heeft iets concreets.
Bovendien krijg ik er ook een ongemakkelijk Big Brother-gevoel van. Alsof de een of andere onbekende instantie met nog meer gemak dan anders, al mijn software en teksten kan doorneuzen en daar allerlei conclusies uit kan peuren, terwijl ik op geen enkele manier in staat ben om tekst en uitleg te geven, en Big Brother dus ongelimiteerd in zijn tunnelvisie kan blijven volharden. Hoogst gevaarlijk.
Ondertussen staat de techniek niet stil en worden er nog meer software-pakketten ontwikkeld, waarmee wij straks alleen nog maar via alleen een beeldscherm met een klein kastje kunnen werken en niet meer via een complete pc. Of zie ik dit verkeerd en ben ik te somber?
Er is al Google Chrome. Het wordt geweldig aangeprezen en je ziet overal reclameposters. Waarschijnlijk is het het zoveelste pakket dat zoveel mogelijk wil verenigen. Wat ik nu heb, bevalt mij al prima. Waarom iets anders. Dan ben je toch weer een hele lange poos druk bezig uit te zoeken hoe zo'n nieuw pakket in elkaar zit en hoe dat werkt.
Ondertussen heb ik in januari dit jaar een artikel in het Financieel Dagblad gelezen over alweer een nieuw softwarepakket, genaamd Google Wave. Het is zo nieuw, dat het op dit moment zelfs niet duidelijk is wat je er allemaal mee kunt.
Als ik zoiets lees, denk ik eerder: ik haak af en ik blijf bij wat ik al heb. Dat is mij al vertrouwd. Laat die nieuwste snufjes maar over aan de jongere generatie.
zondag 31 januari 2010
Internettips Rotterdam
sociale kletssites
Nou ben ik zelf niet zo ge-interesseerd in social chatting, dus zal ik het ook niet bepaald gauw doen. Maar als iemand dat alsnog gaat doen, dan moet hij wel veel accounts aanmaken en heel veel social chat-circuits bijhouden. Of dat te doen is? Laatst las ik een bericht dat mensen toch maar maximaal circa 150 personen in hun vriendenkring hebben en dat het er nooit meer zullen worden, ondanks alle technische mogelijkheden. Er is nu eenmaal een verschil tussen techniek en een sociaal leven.
Of die persoon moet een chatsite uitkiezen waarop hij of zij gaat chatten. Dan blijft het tenminste nog overzichtelijk.
Of dit inderdaad de toekomst gaat worden? Ongetwijfeld. Maar of het zinvol is?
Daarnaast zal ik vaak te weinig te vertellen hebben. Althans, ik denk niet dat veel mensen op mijn verhalen of interesses zullen zitten te wachten. Of heb ik het toch bij het verkeerde eind? Dan kunnen jullie reageren. Dat kan op deze blogsite.
woensdag 13 januari 2010
internettip 80-jarige oorlog
http://dutchrevolt.leidenuniv.nl/Nederlands/default.htm
alternatief voor eigen internetsite
Nu ik zo enthousiast aan het bloggen ben, ontdek ik hierin steeds meer de mogelijkheid om deze weblog-site als alternatief voor een eigen internetsite te gebruiken. Op mijn weblog kan ik heel makkelijk mijn verhalen, leestips en foto's op plaatsen. Op een eigen internetsite gaat dat een stukje lastiger. Dan moet je zo'n pagina uit de lucht halen, veranderingen aanbrengen, oude items eraf halen en nieuwe items erop zetten, en dan weer terug plaatsen. Overigens: hoe dat allemaal precies moet, weet ik eigenlijk niet, maar dat terzijde. Op een weblog kun je makkelijk het ene stukje na het andere plaatsen. Zo kun je telkens met iets nieuws komen. De oude artikelen schuiven door naar beneden en verdwijnen uit beeld, maar blijven wel aanwezig op de achtergrond, als een soort naslagwerk. Je kunt ze altijd weer opnieuw bekijken en doornemen.
Er is de laatste jaren veel te doen over web 2.0 . Ik heb daar helaas een erg vaag beeld bij. Ik kan me daar geen duidelijk beeld bij vormen. Er staat wel iets daarover te lezen in de wikipedia, maar daar krijg ik ook niet een erg duidelijk beeld bij. Of het moet zijn dat de technische mogelijkheden zo groot worden dat we tegenwoordig allemaal digitaal kunnen gaan communiceren. En dat de software zo ver ontwikkeld is dat ze het eerste stadium overstijgt. Om per computer te communiceren met collega's op dezelfde afdeling is een tikje overdreven; maar om dat te doen met collega's in andere bibliotheken (zoals bijvoorbeeld in Sneek) is dan juist een zeer groot voordeel, omdat daarmee de afstanden met groot gemak worden overbrugd. Overigens, wisten jullie al dat web 3.0 er al aan zit te komen? Daarover staat ook een item in de wikipedia. Maar de web 3.0-mogelijkheden zijn puur technisch, zitten ergens onder de motorkap, en dus zul je daar nauwelijks iets van merken als gebruiker. Hoogstens dat je zult zien dat dingen ineens alweer een klein stukje makkelijker zijn gemaakt. En zo gaan de ontwikkelingen voort.
dinsdag 12 januari 2010
waar de reacties blijven
Gezien de reacties op mijn vraag over fototagging, ben ik gelukkig niet alleen in de digitale woestijn. Nu hoop ik dat er meer bloggers en reageerders bijkomen. Anders is het misschien een goed idee om de cursusgroep waarin ik zit samen te voegen met de cursusgroep van Zuid-West-Friesland. Dat biedt meer mogelijkheden voor contacten en reacties.
Overigens heb ik het idee dat de cursusgroep waarin ik zit, het niet nodig vindt om digitaal te gaan. Het is makkelijker voor hen om even langs te wippen bij mijn bureau (en ik wederzijds). Maar dan leer je deze technische mogelijkheden niet goed te verkennen. Met de cursusgroep in Zuid-West-Friesland ligt het anders: die mensen werken verspreid over verschillende bibliotheken en kunnen niet makkelijk eventjes bij elkaars bureau langslopen. Dan is deze vorm van communicatie juist een uitkomst. Waarschijnlijk is dat een reden voor het succes daar.
maandag 11 januari 2010
vraag over fototaggen / trefwoorden aan foto's toekennen
Ik heb een vraag over fototaggen. Op de site Fotoflickr kun je foto's van jezelf plaatsen. Om het zoeken voor anderen / bezoekers en surfers te vergemakkelijken, kun je er een trefwoord aan toekennen (oftewel een foto taggen). In het fotobewerkingsprogramma dat ik thuis gebruik - Paint Shop Pro versie 7 - kun je ook aan foto's trefwoorden toekennen. Ongetwijfeld zal dat ook in andere fotobewerkings-programma's kunnen (zoals bijv. Photoshop). Mijn vraag is: zijn al die trefwoorden die in verschillende programma's zijn toegekend, uitwisselbaar, compatibel? Oftewel, Kun je in Paint Shop Pro een foto trefwoorden en in Fotoflickr zoeken op datzelfde trefwoord? Of is er geen sprake van uitwisselbaarheid en moet je je foto's telkens opnieuw trefwoorden toekennen?
maandag 4 januari 2010
Leestip voor computeraars
Ik heb weer een leestip: de boeken van Addo Stuur. Hij heeft tientalleen boeken geschreven over hoe je met de vele verschillende programmapakketten en besturingssystemen moet omgaan en hoe je er de beste resultaten mee kunt behalen. Hier volgt een klein rijtje titels:
Basisboek Powerpoint 2000 (siso 527.52)
Basisboek Excell 2002 (siso 528.25)
Basisboek Word 2002 (siso 527.2)
Basisboek internet en e-mail met Windows XP (siso 528.51)
Windows XP voor senioren (siso 525.1)
Word 2002 voor senioren (siso 527.2)
Voor de rest van alle titels verwijs ik naar de Bicat-catalogus. Daarin vind je alle boeken van Addo Stuur, voor zover ze hier in Friesland in een van de circa 60 bibliotheken aanwezig zijn.
Dit zijn zeer handige boeken voor iemand die nog niet helemaal vertrouwd is met de computer. Alle handelingen worden stap voor stap, ondersteund met illutraties, gedetailleerd uitgelegd. Kortom, de ideale stappenhandleidingen (die wij tot nu toe missen in de cursus 23dingen). Voor sommigen onder ons kunnen deze boeken een zeer handige opstap zijn naar een beter gebruik van de computer. Het kan ze helpen om meer vertrouwd te worden met het apparaat, zodat ze er veel meer uit zullen weten te halen dan ze anders zouden hebben gedaan.